Keep looking up, that’s the secret of life

In een van onze gesprekken vertelde een moeder me over haar nachten, met een stem zo zacht dat het leek alsof haar woorden te zwaar waren voor nog meer geluid. Ze nam me mee in haar beleving. Haar mannetje, net een jaar oud, tegen haar aan, zijn warme lijfje tegen haar borst, kleine handjes die haar nachthemd vasthielden alsof ze het anker van zijn wereld was. De kamer donker, stil – op zijn huilen na. Ze zijn inmiddels nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden. Het was een nacht zoals alle andere. Omdat het slapen zonder mama nog niet zelf lukt. Omdat zijn leven zo lastig is gestart. Slangen, licht en pijn en zich ziek en kwetsbaar voelen.
Zoveel zorgen om zo’n klein lijfje. ‘Het lukt hem gewoon nog niet alleen’, zei ze. Niet nu. En zo zit ze daar weer. Wakker. Wiegend. Troostend. Met een ouderlijke toewijding.
Wat haar op de been houdt, vertelt ze, is hoe hij in alles blijft vertrouwen. In haar. In haar armen, haar ademhaling, haar aanwezigheid. Alsof zij ’s nachts het enige veilige eiland is in een woelige zee. En dat vertrouwen … dat troost haar óók.
‘Er is altijd een keuze’, zei ze. ‘Niet in wat je overkomt, maar wel in hoe je je ertoe verhoudt.’ Opgeven. Afhaken. Verstarren. Woedend worden. Je verliezen in moedeloosheid. Zij kiest iets anders.
‘De spanning in mijn lijf, de vermoeidheid … dát is genoeg lijden. De rest laat ik liggen.’ En ze kijkt me aan. Niet als heldin. Niet als iemand die het allemaal wel weet. Maar als moeder, als mens. Als iemand die elke dag opnieuw haar hoofd omhoog houdt.
Zelfs met ogen vol slaap. ‘Hoop is het laatste wat je moet opgeven’, zei ze. ‘Hoop geeft ruimte. En in die ruimte kun je ademen. Accepteren. Kiezen. Kracht vinden. Want ergens, hoe ver weg ook, is er hoop aan de horizon.’
En dus – kijkt ze omhoog.
Een moeder die inspireert. Die ons ook doet volhouden. Ons helpt om het werken met jonge kinderen en hun ouders – in soms een heel lastige en kwetsbare periode – te zien als een tijd van onbekende duur. Een tijd die tegelijkertijd van groot belang is om er voor deze gezinnen te zijn en vooral hoop te houden op betere tijden.
De wijze woorden van Snoopy – Keep looking up, that’s the secret of life – zijn nog steeds zo waar.

Dit themanummer zet het jonge ouderschap en het jonge kind in het licht. Omdat juist aandacht voor het prille begin alles daarna zoveel makkelijker kan maken.