29 februari 2020, schrikkeldag

Vrijdagavond 21 februari stuurde Regine een korte mail aan haar vrienden en kennissen waarin zij afscheid van ons nam. In de laatste periode van haar leven werd zij vooral bijgestaan door haar partner, zoon en een dierbare vriendin. Zij bedankte ons voor onze rol in haar leven.
Kort en bondig, met niet te veel woorden duidelijk maken wat je wilt zeggen. Dat is ook de kern geweest van haar samenwerking met ons in de redactie van ons vaktijdschrift. Dat was ook haar boodschap aan de vele auteurs, rijp en groen, die hun artikelen voor het tijdschrift schreven. Van eind 2007 tot eind 2018 heeft zij met vakkundige aanwijzingen en tips menig jong auteur door het proces van schrijven geloodst waardoor hun bijdragen vaak heldere, lezenswaardige artikelen werden. Als zij potentie in een aangeleverd artikel zag, was zij ook vasthoudend als een terriër om het voltooid en geplaatst te krijgen. Dat proces van aansporen en ‘trekken’ deed zij goed, maar vond ze vaak ook lastig. Omdat zij wist dat veel auteurs en ook de collega-redacteuren van het tijdschrift het meestal erg druk hadden en er dan niet de tijd en rust voor konden vinden om het werk af te ronden.
Ik kende Regine van naam (en wat een bijzondere ook) als eindredacteur van het MGV (Maandblad Geestelijke Volksgezondheid). Toen mij door het toenmalige bestuur van de VKJP gevraagd werd het voorzitterschap van de redactie van het tijdschrift Kinder- & Jeugdpsychotherapie op me te nemen, realiseerde ik me al snel dat een eindredacteur ons tijdschrift een enorme impuls zou kunnen geven. De redactieleden, allen vakgenoten, zouden zich alleen nog met de inhoud bezig hoeven te houden en niet meer met de punten en komma’s en ingewikkelde stijlvraagstukken die aan het schrijven van een artikel verbonden zijn.
We mochten contact leggen met Regine, die direct erg enthousiast reageerde op ons voorstel en het eindredacteurschap op zich nam. Samen met de goedlopende secretariële ondersteuning die we al hadden, vormde zij een geweldige tandem en het lukte ons als redactie om jarenlang vier mooie tijdschriftnummers te publiceren. Het is haar zelfs gelukt om dit te organiseren vanuit haar geliefde Coimbra in Portugal dat haar tweede thuis was.
Samenwerken met Regine is altijd heel plezierig geweest. We raakten in de loop der jaren ook bevriend met elkaar. Zij was een vrouw zonder veel poespas, met een duidelijke eigen mening, je wist waar ze stond. Toen de bron van artikelen voor het tijdschrift steeds meer droog begon te staan, hebben we als redactie van alles geprobeerd om toch voldoende goede artikelen te kunnen plaatsten. Helaas moesten we regelmatig een nummer overslaan. Dat was natuurlijk frustrerend en we hebben samen ook wel wat gemopperd in die periode.
Regine heeft ervoor gekozen om eind 2018 het eindredacteurschap neer te leggen. Bij mijn afscheid het jaar daarvoor had ze al genoemd dat ze meer tijd voor zichzelf wilde hebben.
Helaas ontwikkelde ze in die periode ook de eerste lichamelijke klachten. De oorzaak van haar klachten en de functiebeperking die deze met zich meebrachten bleef erg lang onduidelijk. Toen eindelijk werd ontdekt wat de oorzaak was, was het al te laat.
Ze bleek ongeneeslijk ziek.
Vandaag is zij ter ruste gelegd op een mooie natuurbegraafplaats op de Veluwe.
Geheel in haar stijl, bedekt met een zee van voorjaarsbloemen en in aanwezigheid van familie, vrienden en kennissen.