Breuklijnen

Als ‘heelmeester van de ziel’ zie ik veel (jonge) kinderen die al gebroken zijn. Door armoede, grote verlieservaringen, geweld of andere vormen van psychische schade. Traumatische gebeurtenissen hebben dan al diep hun sporen nagelaten en blijven dit doen, tenzij er oog is voor deze kinderen en er passende zorg wordt geboden. Vroege breuklijnen tekenen zich af op deze kinderen. Kunnen we binnen de psychotherapie de impact van de traumatische gebeurtenissen minder of onschadelijk maken? En ook de verbindingen van de kinderen met zichzelf en met de ander weer herstellen? Want bijna altijd raakt trauma de relationele ontwikkeling van het kind. Relaties voelen niet meer als een bron van troost, maar als een bron van angst of pijn. Daarom ontstaat er vermijding. Ook is er vaak schaamte en wanhoop, wat de relationele ontwikkeling verder onder druk zet. Hoopvol is dat we vaak kunnen helen wat gebroken is en zo de breuk lijnen weer kunnen verbinden. Maar dat vraagt wel om het waarnemen ervan. Het belang van signaleren, diagnosticeren en behandelen van kinderen die mentale gezondheidsproblematiek ontwikkelen na en door het meemaken van ingrijpende gebeur tenissen, is zo groot, dat de redactie hieraan een themanummer wil besteden. Met onze gastredacteur drs. Rik Knipschild hebben we dit themanummer zorgvuldig samengesteld. Laten we oog hebben en houden voor deze gebroken kinderen. Ons inzetten om te helen! Een geheeld kind is een geheelde maatschappij. Uw werk reikt veel verder dan de behandelkamer.