De meldcode in de Wet verplichte meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling is geen meldingsplicht.
Werkgevers in de gezondheidszorg, jeugdhulp, onderwijs, kinderopvang, maatschappelijke ondersteuning en bij justitie zijn verplicht om de meldcode in hun organisatie in te voeren en het gebruik ervan te bevorderen. De melding zelf is niet verplicht, maar de code kan professionals helpen bij het signaleren van huiselijk geweld en bij het ondernemen van de eerste acties. De meldcode is niet alleen bedoeld voor (vermoedens van) fysiek geweld, maar ook voor psychisch of seksueel geweld en verwaarlozing.

Al dan niet melden bij Veilig Thuis
De vijf stappen in de meldcode helpen professionals vanaf het moment van signaleren tot aan het besluit over het al dan niet doen van een melding bij Veilig Thuis, het advies- en meldpunt voor huiselijk geweld, kindermishandeling en ouderenmishandeling (telefoon 0800 2000).

STAP 1: Breng signalen in kaart en leg ze vast in het dossier. Voer zonodig de kindcheck uit.
STAP 2: Overleg met een deskundige collega of Veilig Thuis om de signalen te duiden.
STAP 3: Praat met de ouders en het kind.
STAP 4: Weeg het geweld: wat is de aard en de ernst van de situatie?
STAP 5: Neem de beslissing: is melden nodig? Is hulpverlening nodig en ook mogelijk?

Een afwegingskader ondersteunt de professional bij deze vijfde stap.

Meer lezen