De betekenis van vaders wordt binnen de wetenschap pas sinds kort onderkend – en daarbuiten nog lang niet voldoende. Uit onderzoek van de laatste 20 jaar komt de vader naar voren als een krachtige factor in de opvoeding. Positief betrokken vaderschap kenmerkt zich door spel(en), uitdaging, het verkennen en nemen van risico’s, aanmoediging van onafhankelijkheid en, later in de ontwikkeling, ondersteuning bij de overgang naar de wereld buiten het gezin. De unieke rol van vaders blijkt niet alleen tijdens de kindertijd, maar blijft ook belangrijk in de adolescentie en jongvolwassenheid. Het is hard nodig vaders te erkennen en krachtig te stimuleren in hun rol als belangrijke, primaire opvoeder. Het artikel eindigt met praktische tips om vaders te bereiken en te motiveren.
Lees het hele artikel gratisIn het begin van een hopelijk inspirerend nieuw jaar brengen wij een themanummer uit over Vaderschap. Een tijdloos thema met grote actualiteits-waarde en urgentie. Maatschappelijk worden vaders nog te vaak op een zijspoor gezet. Hoewel steeds meer wordt erkend dat vaders hun eigen belangrijke rol vervullen in de opvoeding van kinderen, ligt de verantwoorde-lijkheid in de praktijk nog vaak bij moeders, zeker na scheiding. Kinderen die zonder hun vader met alleen hun moeder opgroeien, hebben statistisch vaker te maken met jeugdzorg, politie en justitie, en krijgen vaker diagnoses als ADHD. Kinderen missen – ook in het onderwijs – te vaak het mannelijk rolmodel. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Oog hebben voor de verantwoordelijkheid en kwetsbaarheid van vaders kan helpen om hen meer te betrekken bij hulp-verlening en de zorg voor de kinderen.
De afgelopen decennia laat de discussie over de rol van de vader een paradoxale situatie zien, waarin de vaderfiguur zowel geëvacueerd als geassimileerd wordt. Vanuit de psychoanalytische theorie en praktijkvoering wordt de vaderlijke functie belicht als een verbindend concept tussen enerzijds de intrapsychische betekenis van de vader en anderzijds zijn reële betekenis voor de ontwikkeling van kinderen. De dimensies en competenties van de vaderlijke functie bieden inzicht in de rol van de vader in een veranderde maatschappelijke en gezinscontext.
De betekenis van vaders wordt binnen de wetenschap pas sinds kort onderkend – en daarbuiten nog lang niet voldoende. Uit onderzoek van de laatste 20 jaar komt de vader naar voren als een krachtige factor in de opvoeding. Positief betrokken vaderschap kenmerkt zich door spel(en), uitdaging, het verkennen en nemen van risico’s, aanmoediging van onafhankelijkheid en, later in de ontwikkeling, ondersteuning bij de overgang naar de wereld buiten het gezin. De unieke rol van vaders blijkt niet alleen tijdens de kindertijd, maar blijft ook belangrijk in de adolescentie en jongvolwassenheid. Het is hard nodig vaders te erkennen en krachtig te stimuleren in hun rol als belangrijke, primaire opvoeder. Het artikel eindigt met praktische tips om vaders te bereiken en te motiveren.
Lees het hele artikel gratisAmbulante forensische behandeling had overwegend een mannelijke volwassen doelgroep. Daders werden in de jaren tachtig en negentig vooral individueel gezien. Later werden groepsbehandelingen populair en werden men ingedeeld volgens het aanmeldingsdelict. Ook jeugdige delinquenten werden volgens dezelfde principes behandeld. Onder invloed van de ’wat werkt’-principes, een goede risicotaxatie en het betrekken van het gezinssysteem wanneer veiligheid in het geding is, wordt de rol van vaders steeds belangrijker. Dit artikel toont hoe motiverende gespreksvoering onontbeerlijk is om die rol te activeren en hoe dit wordt toegepast binnen twee systemische behandelmethoden: Ouderschap met Liefde en Grenzen en Veilig, Sterk en Verder.
In toenemende mate wordt erkend dat er een relatie bestaat tussen de afwezigheid van een vader en obstakels en problemen in de ontwikkeling van het kind. Echter, door historische en maatschappelijke ontwikkelingen wordt het belang van vaderschap al decennia lang ondergewaardeerd. Moeders zouden de belangrijkere en onmisbare factor zijn in de opvoeding van kinderen.
Cultureel bepaalde en historisch gegroeide verschillen in de wijze waarop families zijn georganiseerd geven inzicht in de oorsprong van de marginale positie van vaders en de impact van migratie op de rol van de vader in een familiesysteem. Herwaardering en betrekken van de vader van kinderen in de therapieruimte is essentieel, voor het welzijn van zijn kinderen en dat van hun moeder, die er veelal alleen voor staat.
