Dit artikel beschrijft de stand van zaken ten aanzien van diagnostiek en behandeling van kinderen en adolescenten met dissociatieve klachten en geeft een overzicht van de theoretische modellen, dilemma’s, richtlijnen en methoden voor behandeling. Dan wordt er stilgestaan bij het diagnosticeren van dissociatieve stoornissen bij kinderen en adolescenten. Tot slot wordt de methode ‘Slapende honden? Wakker maken!’ uiteengezet, waarin psycho-educatie en extra interventies voor bijvoorbeeld hechting, emotieregulatie, traumaverwerking en integratie voor kinderen met een dissociatieve stoornis zijn verwerkt.
Lees het hele artikel gratisDit tweede deel van het dubbel-themanummer (zie ook TKJP 2013-2) over Trauma omvat vijf artikelen, een samenvatting van eerder gepubliceerde artikelen over trauma in ons tijdschrift, en tot slot een boekbespreking over het behandelprotocol MASTR.
Veel jongeren in de gesloten jeugdzorg hebben een voorgeschiedenis van complex trauma. Zij ontkennen echter (trauma)klachten of staan niet open voor traumabehandeling. De groepstraining Stapstenen heeft tot doel jongeren met een voorgeschiedenis van complex trauma die verblijven in de gesloten jeugdzorg, te motiveren voor een behandeling gericht op traumaverwerking zoals (TG)CGT of EMDR. Stapstenen streeft ernaar jongeren inzicht te verschaffen in de relatie tussen hun actuele probleemgedrag en vroegere ervaringen en leert hen vaardigheden aan waardoor ze zich beter kunnen handhaven in hun dagelijks leven. Effectonderzoek naar Stapstenen loopt momenteel.
Dit artikel beschrijft de stand van zaken ten aanzien van diagnostiek en behandeling van kinderen en adolescenten met dissociatieve klachten en geeft een overzicht van de theoretische modellen, dilemma’s, richtlijnen en methoden voor behandeling. Dan wordt er stilgestaan bij het diagnosticeren van dissociatieve stoornissen bij kinderen en adolescenten. Tot slot wordt de methode ‘Slapende honden? Wakker maken!’ uiteengezet, waarin psycho-educatie en extra interventies voor bijvoorbeeld hechting, emotieregulatie, traumaverwerking en integratie voor kinderen met een dissociatieve stoornis zijn verwerkt.
Lees het hele artikel gratisIn dit artikel wordt beschreven op welke wijze groepsleiders met jongeren op een leefgroep stabiliserende interventies kunnen plegen in het kader van het behandelplan op de leefgroep en ter ondersteuning van de individuele traumabehandeling. Een casus laat zien hoe de ingezette stabilisatietechnieken vanuit de therapie middels transferhandelingen en interventies op de leefgroep worden toegepast. Om dit te kunnen is deskundigheidsbevordering voor groepsleiders en hun begeleidende gedragswetenschappers nodig om de relatiehantering, het behandelklimaat en de situatiehantering ‘traumaproof’ te maken. Een goede afstemming en samenwerking met alle betrokken disciplines kan ervoor zorgen dat de jongere optimaal kan profiteren van zijn individuele traumabehandeling.
Een transculturele systeemtherapeutische benadering kan bijdragen aan verbeteren van kwaliteit en effectiviteit van diagnose en behandeling van cliënten met een migratie/vluchtachtergrond. Het is belangrijk om in de interculturele hulprelatie weet te hebben van en te handelen naar de behoeften van cliënten die uit een wij-gericht familiesysteem komen. Een familiesysteem dat gemigreerd is vanuit een wij-gerichte cultuur naar een ik-gerichte cultuur, is vaak gehavend, omdat een groot deel van het systeem niet is meegekomen naar de nieuwe context. Het herstellen van de continuïteit en stabiliteit binnen het familiesysteem is van groot belang in de behandeling van trauma’s.
Het inzetten van genogrammen, levenslijnen en het transitiemodel vormt een eerste stap naar veiliger en effectievere ‘transculturele’ werkrelaties. Door intentioneel inzetten van eigen ervaringen van de therapeut (self-disclosure) is een ‘transitionele ruimtes’ geschapen. In deze ‘veilige’ ruimtes kunnen ondraaglijke angsten, verliezen en trauma’s zich transformeren naar draaglijker vormen.
Eergerelateerd geweld heeft serieuze consequenties voor de jonge vrouwen en mannen die hier slachtoffer van zijn. Zij zijn primair op zoek naar veiligheid, maar gaandeweg wordt vaak duidelijk dat zij aan meerdere vormen van beschadiging hebben blootgestaan en daar de gevolgen van met zich mee dragen. Het beroep op de hulpverlening is serieus vooral vanwege de acute en heftige dreiging, maar ook omdat hulpverleners zich nogal eens overvraagd voelen. Beschreven worden de motieven waarom families overgaan tot dreiging met eergerelateerd geweld. Daarna worden vuistregels en praktische informatie gegeven voor het handelen bij vermoeden van eergerelateerd geweld. Wanneer ze behoedzaam handelen in de vroege fase van hulpverlening kunnen jeugdhulpverleners en -psychotherapeuten de problematiek hanteerbaar houden en escalatie voorkomen.
